Dijetari i madh Ibën Uthejmin (All-llahu e mëshiroftë dhe e ngrittë në gradat e larta) është pyetur:
A është i vlefshëm një ibadet nëse atë e prek syefaqësia?
Përgjigjja:
Janë tri mënyra se si syefaqësia mund ta prekë ibadetin:
- Mënyra e parë: motivi për kryerjen e atij ibadeti të jetë syefaqësia që në fillim, si dikush që ngrihet për t’u falur sa për sy e faqe, me synim që ta lavdërojnë njerëzit për namazin e tij. Kjo e bën të pavlefshëm ibadetin.
- Mënyra e dytë: syefaqësia t’i shfaqet ibadetit gjatë kryerjes. Domethënë, motivi për atë adhurim në fillim të jetë ihlasi (kryerja e ibadetit pastër) për All-llahun, por më pas i shfaqet syefaqësia gjatë adhurimit. Ky ibadet ka dy situata të mundshme:
– Situata e parë: pjesa e parë e ibadetit të mos jetë e lidhur me fundin e tij (pra të mos jetë si një pjesë e pandashme). Në këtë rast, pjesa e parë është e saktë, sidoqoftë (pavarësisht nga fundi), kurse pjesa e fundit është e pavlefshme.
Për shembull: një person ka njëqind rijalë dhe dëshiron t’i japë sadaka. I jep njëherë pesëdhjetë sadaka me nijet të pastër, pastaj i shfaqet syefaqësia për pesëdhjetëshen e dytë. Në këtë rast, e para është sadaka e saktë dhe e pranuar, kurse pesëdhjetëshja e dytë është sadaka e pavlefshme, sepse në të është përzier syefaqësia me ihlasin.
– Situata e dytë: pjesa e parë e ibadetit të jetë e lidhur me fundin. Në këtë rast, njeriu ka vetëm dy mundësi:
- a) Ta luftojë syefaqësinë, të mos gjejë rehati në të, por t’i shmanget dhe ta urrejë – atëherë kjo nuk i ndikon aspak, sepse Profeti (ﷺ) ka thënë:
“إن الله تجاوز عن أمتي ما حدَّثت به أنفسها ما لم تعمل أو تتكلم”
“All-llahu nuk e merr në llogari umetin tim se ç’u flet atyre shpirti (ç’u shkon ndërmend), përderisa nuk veprojnë ose flasin.” [Buhariu dhe Muslimi]
- b) të ndihet i qetë me këtë syefaqësi dhe të mos e luftojë – atëherë i gjithë ibadeti i bëhet i pavlefshëm, sepse pjesa e parë e tij është e lidhur me fundin.
Për shembull: ta fillojë namazin me nijet të pastër për All-llahun e Madhëruar, pastaj i shfaqet në të syefaqësia gjatë rekatit të dytë – i tërë namazi bëhet i pavlefshëm, ngaqë fillimi i tij është e lidhur me fundin.
- Mënyra e tretë: rijaja të shfaqet pas përfundimit të ibadetit. Kjo nuk ndikon gjë dhe nuk e bën të pavlefshëm, sepse ibadeti është kryer në formë të saktë, prandaj nuk prishet nëse shfaqet rijaja më pas.
Nuk llogaritet syefaqësi kur njeriu gëzohet që njerëzit e dinë ibadetin e tij, sepse kjo është shfaqur pas përfundimit të ibadetit.
Gjithashtu, nuk llogaritet syefaqësi që njeriu të gëzohet për kryerjen e veprës së mirë, sepse ky është tregues për imanin e tij. Profeti (ﷺ) ka thënë:
“مَن سرَّته حسنته وساءته سيئته فذلك المؤمن”
“Kë e gëzon e vepra e vet e mirë dhe e bën të ndihet keq vepra e vet e keqe – ai është besimtari.” [Sahih el-Xhami’, 6294]
Është pyetur Profeti (ﷺ) për këtë (nëse dikush bën një vepër të hairit dhe e lavdërojnë të tjerët pas saj) dhe ka thënë:
“تلك عاجل بشرى المؤمن”.
“Ky është përgëzimi i hershëm për besimtarin!” [Sahih el-Xhami’, 6294]
_________
